Öyküler

Tam otuz yıl boyunca çer çöp demeden, doğru yanlış bakmadan ne kadar anı varsa hepsini bir mıknatıs gibi toplamıştı Mehmet. Evinin en arka o

Hatun Teyze, zar zor çektiği pazar arabasıyla kapıdan içeriye girdiğinde kalbi öyle hızlı atıyordu ki... Kapının kenarına koyduğu zor...

Yaprak, ormanın kalbinde, bardaktan boşalırcasına yağan yağmurun ıslata ıslata kayganlaştırdığı çamur zeminde dakikalarca kaydıktan sonra...

Bundan seneler önce, bir gün kuzenimle birlikte yemek yerken kapı çaldı. Açtığımda hiç tanımadığım bir kadın ve yanında iki tane de adam...

Aslında şehre geldiğini öğreneli birkaç hafta olmuştu ama gururumdan ne aradım ne de bir başkasına nasıl olduğunu sormaya cesaret...

Karanlık… Her yerde küf kokusu ve asidik bir nem. Gözümü ilk açtığım günden beri aynı odanın içinde, zifiri karanlıkta tahta parçalarının...

Çok uzun zaman önce okyanusun birinde bir kara balık yaşardı. Herkes kara balığın, bir kuyudan daha derin bir merak duygusuna sahip...

Benim Adım Kahraman ​ Benim adım Kahraman. 34 yaşındayım. Babam koymuş adımı. Ben daha doğmadan, hatta henüz benim fikrim bile ortada...