Öyküler

Tam otuz yıl boyunca çer çöp demeden, doğru yanlış bakmadan ne kadar anı varsa hepsini bir mıknatıs gibi toplamıştı Mehmet. Evinin en arka o

Hatun Teyze, zar zor çektiği pazar arabasıyla kapıdan içeriye girdiğinde kalbi öyle hızlı atıyordu ki... Kapının kenarına koyduğu zor...

Yaprak, ormanın kalbinde, bardaktan boşalırcasına yağan yağmurun ıslata ıslata kayganlaştırdığı çamur zeminde dakikalarca kaydıktan sonra...

Bundan seneler önce, bir gün kuzenimle birlikte yemek yerken kapı çaldı. Açtığımda hiç tanımadığım bir kadın ve yanında iki tane de adam...